23 Haziran 2017 Cuma

anastasia2

anastasia evine doğru gitti.
çok sonra anladı
gidebilecek bir evinin bile olmadığını.
halbuki ne güzeldi
abisi, çiftliği, evi.
iç geçirdi oturup
keşke hiç bitmeseydi.
keşke düzelmeseydi
en azından o zaman mutluydu.
normal olmayı kaldıramadı anastasia
delirmeyi denedi tekrar
ve tekrar.
işe yaramadı ancak
denerken hayal ettiği şeylerle bile
mutlu olmuştu.
normale tekrar döndüğünde anladı
hayatın ne denli zor olduğunu.
anastasia artık hiçbir şeyin
güzel gitmeyeceğini anladı.
evsiz bir kız olduğunu,
hayatında kimsenin olmadığını.
geri dönmeyi düşündü
o hastaneye.
rol yapardı belki
belki de ağlardı.
ondan da vazgeçti sonra,
durup düşündü.
belki hayal ettiği şeyler bu dünyada değildir
belki onlar başka bir yerdedir diye.
belki eğer ölürse
abisine kavuşurdu.
bu fikir çok cazip geldi ona
çünkü kaybedecek hiçbir şeyi yoktu.
bir köprüye gitti
salıverdi kendini.
artık evsiz ya da kimsesiz değildi,
artık ölüydü.